نقد فیلم مسیر سبز 1999
نام به انگلیسی: The Green Mile 1999
مسیر سبز 180 دقیقه
کارگردان:فرانک دارابونت
بازیگران:تام هنکس،دیوید مورس،بونی هانت
امتیاز:10:8.5
جزء 250 فیلم برتر IMDb با رتبه 39
نمره منتقدین:61\100
خلاصه:
«اجکوم» (هنکس) سر نگهبان بخش محکومان مرگ یک زندان ایالتی است. یکی از زندانیان، سیاه پوست تنومند و قوی هیکلی به نام «جان کافی» (دانکن) است که به اتهام قتل دو دختر بچه، به اعدام محکوم شده، در حالی که نیروی خارق العاده ی شفابخشی دارد.
نقد فیلم:
« مسیر سبز » در ستایش مرگ است، مرگی که نه خبری از شر و بیماری است و نه حتی از خود مرگ هم خبری هست، همه چیز به خیر و خوشی است، خیلی ساده مسیر سبزی را طی می کنی، هر چند طولانی بعدش می رسی به یک صندلی الکتریکی و خیلی ساده روی آن می نشینی، هرچند کمی با مشقت ... بعدش همه چیز تمام می شود ...
بند اعدامی ها، سلول ها به ردیف روبروی هم قرار گرفته اند و نوبت هرزندانی که می رسد باید دالانی دراز را از جلوی چشم دیگر زندانیان طی کند تا به صندلی الکتریکی برسد و هر زندانی محکوم به اعدامی باید این مسیر را طی کند، مسیری که به شکلی عجیب سبز است ...
« مسیر سبز » بیشتر از آنکه در جستجوی رهایی و زندگی باشد در جستجوی مرگ است، و بیشتر از آن که حکایت زندانیانی باشد که محکوم به مرگی حتمی شده اند، حکایت زندان بانی است که سالیان سال، به تماشای مرگ محکوم بوده است ...
« جان کافی » که مثل بچه ها از تاریکی شب هم می ترسد، به جرم قتل و ت.ج.ا.و.ز به دو دختر بچه به اعدام محکوم شده است، او به این زندان منتقل شده تا حکم اعدامش اجرا شود، تا اینجا چیزی عجیب و نا معلومی در کار نیست تا اینکه ناگهان با چیزی شبیه به یک معجزه همه چیز رنگ عوض می کند ...
« جان کافی » با داشتن یک جور انرژی متافیزیکی، قادر است مثل خود مسیح، رنج و بیماری را از مردمان رنجور به خودش منتقل کند ، جان کافی اصلا خود مسیح است گیریم کمی متفاوت و عجیب، او عظیم الجثه و سیاه است با خلق و خویی مهربان که آزارش به مورچه هم نمی رسد ولی باید به جرمی نکرده اعدام شود ...
روی همین حساب شاید، این اثر از آن فیلم هاست که توانسته طیف قابل توجهی از مخاطبان ایرانی را به خودش جذب کند، نشان به آن نشان که چند و چندین بار از تلویزیون پخش و بازپخش شده است، به نظر می رسد متافیزیک و مرگ خواهی موجود در فیلم به مذاق سلایق ایرانی نشسته باشد ...
این فیلم یکی از عمیق ترین فیلمهای عرفانی و فلسفی دنیاست
میتونم بگم واقعا متاسفم که دارابونت - سازنده بهترین فیلم های دنیا - از سینما خداحافظی کرده
امیدوارم با فیلمای شاخصش دوباره برگرده ...
نظر شخصی:
امتیاز به بازیگری:9
امتیاز به کارگردانی:10
امتیاز به فیلم نامه:10
امیدوارم لذت ببرید
مرتضی اسدی
